Zoals je weet is de herfst 🍂 hét seizoen van loslaten en transformatie. De natuur doet het ons voor. Maar soms is 3 maanden herfst niet genoeg. Dan heb je meer tijd nodig om los te laten. Soms weet je dat je met iets moet stoppen maar ben je er nog niet klaar voor. Dan blijf je vasthouden aan het bekende omdat dat veilig voelt. Je weet immers niet wat er gebeurd als je loslaat. En dat idee kan zo spannend zijn dat je maar blijft zitten. Alles lijkt beter dan het niet-weten wat je te wachten staat als loslaat.
Maar er komt een tijd dat loslaten onvermijdelijk is. Net zoals de boom haar blaadjes niet altijd kan blijven vasthouden.
Bij mij was dat afgelopen voorjaar. Toen kon ik het ineens niet meer opbrengen om mijn wekelijkse yogalessen te geven. Ik was in de periode daarvoor al steeds minder les gaan geven maar had niet de moed om alles in een keer los te laten. Ik was bang. Bang om mensen teleur te stellen en in de steek te laten. En wie zou ik zijn zonder de wekelijkse lessen, zonder doel?
En toch is dit loslaten de beste beslissing van dit jaar gebleken. Lang niet altijd leuk of comfortabel maar wel heel erg bevrijdend. Er viel een last van mijn schouders en kreeg veel lieve reacties en veel gevallen ook nog financiële ondersteuning van cursisten die hun les tegoeden niet terugbetaald hoefden te hebben.
In het begin was ik heel erg op zoek naar what’s next? Wat moet ik nu doen? Je moet wat doen toch? Want je kunt niet niks doen, iedereen doet iets. Maar ook: welk nut heb ik nog nu ik niet meer 'werk'? Dus ik overwoog nog even een andere opleiding. Ik wilde dat gat - de periode dat je nog niet weet what’s next - zo snel mogelijk opvullen. Weer nuttig bezig zijn. Iets doen. Iets. Doen.
Maar er kwam niets. Niets nieuws. Niets om te doen. Niets om aan vast te houden. Alleen de onrust bleef. Ondertussen bleef ik trouw aan yoga en meditatie voor mezelf. Ik verdiepte me in The Artist Way en ging elke dag schrijven. En ik maakte verschillende Vision Boards. En telkens kwam daar een verlangen naar rust naar voren. Rust en ruimte.
Ik had geluk: het was zomer en er was vakantie. Er was tijd voor rust en ruimte. Toch kon ik daar pas na een paar maanden van genieten. Ik had niet meer het constante gevoel dat er iets mislukt was, dat ik snel weer iets moest gaan doen. Ik was eindelijk weer geland.
Ik kreeg inzicht in hoe ik mezelf behoorlijk voorbij ben gelopen de afgelopen jaren. Hoe ik teveel naar de behoeften van anderen heb gekeken en te weinig naar die van mezelf. Door bijvoorbeeld jarenlang ‘s avonds twee yogalessen achter elkaar te geven terwijl ik daarna niet kon slapen. Of door energie te steken in allerlei acties die uiteindelijk niets substantieels opleverden. Door alles belangrijker te vinden dan hoe ik me voelde.
In het moment was ik lekker bezig maar aan het eind betaalde ik de prijs. Misschien herken je dat wel.
Omdat ik geloof dat het nodig is om in beweging te blijven ben ik na vijf maanden ‘niets’ doen weer begonnen met 1 yogales in de week. Daarnaast miste ik het contact met de mensen die vaak al een paar jaar naar de lessen komen. Doordat ik nu les geef in de ochtend kan ik 's avonds prima slapen. En ik deel de lessen op in blokken met rustmomenten er tussen. Ik wil niet meer de hele tijd doorgaan en mezelf voor maanden vastleggen. Ook mijn intentie is anders: ik hoef geen tweede Yoga Huis meer neer te zetten. Ik hou het klein. Het hoeft niet anders, groter of beter. Dit is het voorlopig. Ik laat het stromen en zie wel waar het heen gaat.
Heb jij ook iets los te laten?
Dit zijn de lessen die ik heb geleerd, misschien heb je er wat aan:
Zorg goed voor jezelf.
Stem jezelf af op wat goed voelt voor jou.
Je wordt ondersteund door de mensen om je heen en het universum
Durf stappen te nemen.
Wees niet bang.
De weg ontvouwt zich zodra je erop loopt.
Open je voor nieuwe mogelijkheden.
Alles komt goed.